واکسیناسیون ورزشکاران المپیکی؛ افتخار ملی یا شکست اخلاقی؟ - خیمه نیوز

دو هفته پیش بود که عملیات تزریق واکسن به ورزشکاران المپیکی ایران با شور و حرارت خاصی رسانه ای شد. ورزشکارانی که می شد ابهام و خرسندی را همزمان در چهره هایشان مشاهده کرد. روزهای دور از خانواده، تمرین های طاقت فرسا، اردوهای طولانی و در نهایت ابهام از برگزاری یا لغو بازی ها، ... ملغمه ای از سختی ها که به آن کرونا و هراس از دست دادن المپیک را هم می توانید اضافه کنید.

سه روز بعد یکی از خبرگزاری های رسمی کشور از این اتفاق به عنوان یک شرمندهی و شکست اخلاقی برای ورزشکاران یاد می نماید. نویسنده در این نوشتار عنوان نموده بود؛ چطور وقتی تزریق کادر درمان تکمیل نشده، ورزشکاران حاضر شدند این واکسن را تزریق نمایند؟ و نویسنده کشورهایی (مثل ژاپن و ایتالیا) را مثال می زند که ورزشکاران المپیکی اش صراحتا در زمره گروه های دارای اولویت قرار نگرفته اند. در مقابل، رسانه های دیگر از این اتفاق به عنوان افتخار ملی یاد می نمایند؛ کشوری که به توصیه کمیته بین المللی المپیک توجه نموده و سلامتی ورزشکارانش در اولویت قرار گرفته است.

به نظر می رسد واکسن هم مثل تمامی پدیده های اجتماعی عصر ما با خوانش های سیاسی عجین شده است و امروز این واکسن نیست که به رگ های ما تزریق می گردد؛ بلکه این پیامی سیاسی است که مشخصا اولویت، مختصات، طبقه اجتماعی و شأن و منزلتمان را به ما تفهیم می نماید.

متعجبم از کسانی که ورزشکاران ملی را از اولویت واکسن خارج می دانند، ولی از آن طرف، به محض نتیجه نگرفتن و شکست ورزشکاران در بازی های المپیک فریاد می زنند: شرمندهی برای ایران. یکی به این عزیزان بگوید اگر کشوری ورزشکارانش را از فهرست تزریق واکسن خارج می نماید، از آن طرف ورزشکارش را هم به خاطر مدال نگرفتن شرمنده خطاب نمی نماید. این است داستان ما در جایی که همه مسیرها به شرمندهی ختم می گردد.