کشف سیاه چاله ای 20 میلیون برابر بزرگ تر از خورشید در فضا
به گزارش خیمه نیوز، پژوهشگران می گویند برای اولین بار پیروز به رصد ابرسیاه چاله ای شده اند که در حال خروج از کهکشان میزبان خود است.
اخترشناسان پیروز به شناسایی ابرسیاه چاله ای شده اند که با مقدار ای تقریباً 20 میلیون برابر بزرگ تر از خورشید در فاصله 7.5 میلیارد سال نوری از زمین قرار گرفته است و اولین مدرک رصدی از خروج یک سیاه چاله از کهکشان میزبان خود محسوب می گردد.
گروهی از محققان در شرایطی که با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل مشغول رصد یک کهکشان کوتوله به نام RCP 28 بودند، یک سیاه چاله فراری را به وسیله نواری نورانی کشف کردند. آن ها می گویند این سیاه چاله ظاهراً از کهکشانی که در گذشته میزبان آن بوده، خارج شده است و حالا با دنباله ای نورانی که درواقع محل فراوری ستارگان است، به سمت فضای بی کران حرکت می نماید.
رصدهای بیشتر به اخترشناسان نشان داد که مقدار این نوار نورانی بیش از 200 هزار سال نوری، یعنی تقریباً دو برابر پهنای کهکشان راه شیری است. این نوار احتمالاً از گازهای فشرده ای ساخته شده که محلی برای شکل گیری ستارگان است. در یک سر این نوار نورانی، سیاه چاله ای قرار گرفته است که با سرعت 5.6 میلیون کیلومتر بر ساعت (یا 4500 برابر سرعت صوت) درحال حرکت است.
سیاه چاله ای که از کهکشان خود فراری داده شده است
محققان می گویند سر دیگر این نوار به مرکز کهکشانی وصل می گردد که این سیاه چاله قبلاً در آن قرار داشته است. پیتر ون داکوم، استاد فیزیک و نجوم دانشگاه ییل که پژوهشگر ارشد این مطالعه بوده است، می گوید: با یاری تلسکوپ Keck در هاوایی دریافتیم که این نوار و کهکشان به یکدیگر وصل هستند. تحلیل های دقیق تر نشان داد که یک سیاه چاله بسیار بزرگ پیش روی ماست که از کهکشان خود خارج شده و ردی از گاز را برجای گذاشته که محل شکل گیری ستارگان نو است.
شماتیکی پنج مرحله ای که وجود دو سیاه چاله را نشان می دهد و ورود سیاه چاله سوم این تعادل را برهم می زند و موجب بیرون افتادن یکی از سیاه چاله ها می گردد. بخش ششم رد نورانی مطالعه حاضر را نشان می دهد.تقریباً همه کهکشان های بزرگ در مرکز خود ابرسیاه چاله دارند. ولی خروج این پدیده های کیهانی از درون کهکشان ها، اتفاق عجیبی است. ون داکوم می گوید: محتمل ترین سناریویی که تمام مشاهدات ما را توجیه می نماید، وقوع یک رویداد شلیک کمانی تحت تأثیر یک تعامل سه گانه است. زمانی که سه جرم بزرگ به لحاظ گرانشی با هم تعامل برقرار می نمایند، این تعامل پیکربندی پایدار نوی به وجود نمی آورد. درعوض یک سامانه دوتایی ایجاد و جرم سوم به بیرون پرتاب می گردد.
نتایج این پژوهش فعلاً به صورت پیش چاپ در وب سایت arXiv منتشر شده، اما برای انتشار در Astrophysical Journal Letters هم پذیرفته شده است.
منبع: دیجیاتو
منبع: فرادید