مننژیت؛ عفونت مغز - خیمه نیوز

مننژیت؛ عفونت مغز

التهاب مننژیت پرده هایی که سطح مغز و نخاع را می پوشانند مننژیت نامیده می گردد. این بیماری از طریق عفونت باکتریایی یا ویروسی ایجاد می گردد. علائم مننژیت ویروسی خفیف هستند اما مننژیت باکتریایی می تواند جان بیمار را به خطر بیندازد. مننژیت باکتریایی بیشتر در بچه ها زیر پنج سال دیده می گردد، با این حال در هر سنی ممکن است اتفاق بیفتد. مننژیت ویروسی بر خلاف مننژیت باکتریال بیشتر به صورت اپیدمی و همه گیر رخ می دهد و اغلب در بچه ها بالای پنج سال دیده می گردد.

علل:

شایع ترین دلیل مننژیت باکتریایی در بچه ها نیسریا مننژیتیس است. میکروب نیسریا به طور طبیعی در مخاط بینی زندگی می نماید و اغلب هیچ مسئله ای ایجاد نمی نماید اما دلیل این که چرا در بعضی بچه ها سبب بروز بیماری می گردد، هنوز معین نشده؛ عامل شایع دیگر هموفیلوس آنفلوانزا است که اغلب در بچه ها زیر پنج سال دیده می گردد.

ویروس های متعددی هم باعث بروز مننژیت می شوند که از بین آن ها ویروس آنفلوانزا، آبله مرغان، منونوکلئوز عفونی، و ایدز شایع تر است.

علائم:

علائم مننژیت باکتریال و ویروس در بعضی مراحل شبیه هم هستند. با این حال علائم مننژیت باکتریال شدیدتر بوده و در اغلب موارد به سرعت (گاه ظرف چند ساعت) پیشرفت می نماید. در شیرخواران علائم غالباً گنگ و یا مبهم است و می تواند شامل موارد زیر باشد:

بدحالی عمومی، تب، استفراغ، نخوردن غذا، گریه و بیقراری.

در بچه ها بزرگ تر ممکن است تمام علائم فوق به اضافه علائم دیگر دیده گردد، مثل:

سردرد شدید، حساسیت و انزجار از نور شدید و صدای بلند، سفتی عضلات، بخصوص عضلات گردن. در تمام سنین ابتلا به مننژیت ممکن است همراه با علائمی مثل گیجی، اختلال هوشیاری و گاه تشنج باشد. در بعضی بچه ها مبتلا به مننژیت، بثورات جلدی معینی به صورت نقاط مسطح صورتی یا قرمز که با فشار دست محو نمی شوند، دیده می گردد. اگر کودک به طور غیرعادی بدحال است و یا حداقل دو علامت از علائم فوق در وی پدیدار شده باشد بلافاصله با پزشک مشورت کنید و یا کودک را به نزدیک ترین بیمارستان برسانید. کودک در بیمارستان بستری می گردد و نخست آب نخاع وی جهت آزمایش نمونه گیری می گردد و با یاری این آزمایش می توان مننژیت ویرال و باکتریال را از هم تشخیص داد و در مواردی عامل ایجاد نماینده مننژیت را هم معین نمود. بعلاوه ممکن است نمونه خون هم جهت کشت و مشخص وجود باکتری در آن به آزمایشگاه فرستاده گردد.

درمان:

در صورت شک به مننژیت، پس از انجام آزمایش های لازم و حتی پیش از آماده شدن جواب آزمایش ها باید درمان با آنتی بیوتیک آغاز گردد. اگر جواب آزمایش های معین کند که کودک مبتلا به مننژیت ویروسی شده، آنتی بیوتیک ها قطع می شوند و هیچ درمان دیگری به جز مسکن لازم نیست. عفونت های ویروسی معمولاً پس از (5 تا 14)روز بسته به نوع ویروس خود به خود رفع می شوند. اگر تشخیص مننژیت باکتریال تایید گردد، مصرف آنتی بیوتیک باید ادامه یابد (ممکن است در صورت لزوم بر حسب باکتری تشخیص داده شده، نوع آنتی بیوتیک تغییر کند). بعلاوه ممکن است برای کودک مایعات داخل وریدی و داروی ضد تشنج تجویز گردد (در صورت وجود تشنج). درمان با آنتی بیوتیک ممکن است تا ده روز طول بکشد.

پیشگیری:

واکسن هایی که به طور معمول وجود دارند و استفاده می شوند کودک را بر علیه هموفیلوس و یک مننگوکوک محافظت می نمایند. راه دیگری که برای محافظت فرد در مقابل مننژیت باکتریال وجود دارد، دادن آنتی بیوتیک به کسانی است که با فرد مبتلا تماس نزدیک داشته اند، بخصوص بچه ها و بزرگسالانی که در یک خانه زندگی می نمایند.

نکته:

مننژیت های ویروسی به ندرت عارضه ای باقی می گذارند. بعلاوه درمان مناسب و به موقع با آنتی بیوتیک اغلب سبب بهبود کامل بیماری می گردد. در تعداد اندکی از بچه ها ممکن است عوارضی مثل ناشنوایی، تشنج و یا مسائل یادگیری ایجاد گردد. به ندرت بیماری (حتی در صورت درمان مناسب) به مرگ منتهی می گردد.

منبع:راه کمال شماره 29مجله روانشناسی خانواده

منبع: راسخون