موزه مرسدس بنز، دروازه شهر اشتوتگارت - خیمه نیوز

موزه مرسدس بنز، نماد معماری پویا در آلمان

موزه مرسدس بنز ساختمانی است که بی درنگ به عنوان سمبل تحرک و پویایی معرفی می شود. این موزه در میان شاه راه ، کارخانه های اتومبیل سازی و زمین های ورزشی قرار گرفته است. ساخت موزه نو مرسدس بنز در تابستان 2003 در شهر اشتوتگارت کشور آلمان شروع شد.

موزه مرسدس بنز همانند دروازه ای برای اشتوتگارت (محل تولد اتومبیل) عمل می کند. این پروژه، سایتی حدود 60 هزار مترمربع را اشغال می کند. پانل های آلومینیومی نما که در تضاد با شیشه های مورب قرار گرفته اند، پیکان های نقره ای آرم بنز (نشان سرعت، کیفیت و فناوری) را تداعی می کنند.

موزه مرسدس بنز که در مجاورت بزرگراه B14 در ورودی شهر اشتوتگارت واقع شده است، تنها موزه در دنیا است که بیش از 125 سال از تاریخ صنعت خودرو را از ابتدای پیدایش تا به امروز در خود جای داده است.

تعداد 160 دستگاه خودرو و بیش از 1500 وسیله مرتبط با صنعت خودروسازی در آن به نمایش گذاشته شده است.

ساختمان در نه طبقه به متراژ 16500 مترمربع ساخته شده است. بازدید کنندگان به وسیله آسانسور به بالاترین قسمت ساختمان منتقل می شوند و جهت بازدید از آنجا شروع می شود. در طول جهتی که به درب های خروجی منتهی می شود بازدیدکنندگان تجربه منحصربه فردی از تاریخچه صنعت خودروسازی را خواهند داشت. در جریان حرکت در آتریوم، در یکی از سه آسانسور ملاقات کنندگان یک نمایش کلی از موزه را به وسیله صفحات کامپیوتری مشاهده می کنند .

آسانسورها مانند کپسولی هستند با یک شکاف بزرگ در سطح چشم ناظر که بازدید کنندگان تصاویری از تاریخ مرسدس بنز را که روی دیوارهای آتریوم نقاشی شده است را می بینند.

به طور معمول گرایش بر این است که موزه های اتومبیل، ساختمان هایی بسیار بزرگ باشند و از سازه های بسیار مقاوم (که قادر به تحمل وزن اتومبیل ها باشند) تشکیل شوند.

در این موزه استودیو UN (بن فن برکل) با درایت، بارهای ناشی از وزن اتومبیل ها را به 9 سطح تقسیم کرده اند. اما بار وارده به هر سطح به اندازه بار یک اتوبان 6 بانده است.

با وجود سنگینی بسیار طبقات، سازه این موزه چندان سنگین به نظر نمی رسد؛ دو رمپ که به طور مارپیچ از میان سه هسته بتنی بالا آمده اند، آتریومی 42 متری را در قلب ساختمان ایجاد کرده اند.

هندسه مارپیچ استفاده از یک پلان شبدری را در این پروژه الزامی کرده است. رمپ های مارپیچ این ساختمان به وضوح شباهت های بسکمک به رمپ مارپیچ موزه گوگنهایم نیویورک اثر فرانک لوید رایت دارند.

ولی برخلاف ساختار موزه نیویورک، مارپیچ اولیه در موزه مرسدس بنز دور فضای مرکزی در هم پیچیده می شود و بازدیدکنندگان را به فضاهای نمایشی هدایت می کند که شبیه پروانه کشتی در اطراف آتریوم مثلثی قرار دارند. یکی از دو جهت، بازدیدکنندگان را به فضاهای مختص به کلکسیون اتومبیل و کامیون هدایت می کند. جهت دیگر تاریخ شرکت را در تعداد فضای دو طبقه نمایش می دهد. در این پروژه ستون ها که پیرامون ساختمان سازماندهی شده اند، همگی به صورت V برعکس شکل گرفته اند تا مقاومت ساختمان را افزایش دهند. هر طبقه به شکل شبدر سه برگی 120 درجه می چرخد و شامل دو فضای نمایشی با آسانسور است.

منحنی های پیچشی این ساختمان اشاره ای واضح به طبیعت اتومبیل هایی که در داخل آن به نمایش گذاشته شده است، دارند. تکامل خردمندانه این فرم ها، استعاره ای برای حرکت اتومبیل ها است. این فضای منحنی شکل همانند گردابی است که به نمایش فضاهای داخلی ساختمان کمک می کند.

پوشش ساختمان به دلیل سلطه بتن مسلح با وجود باریکه های وسیع شیشه ای، تو پُر به نظر می رسد. این ساختمان47/5 متر ارتفاع دارد و طرح آن، یک طرح غیرعادی متراکم است که با پخش شدن فضا در سطوح مختلف، با فرمی مارپیچ در اطراف فضای مرکزی، به فرم شبدر مرکزی سه برگی سازماندهی شده اند. این شیوه جالب سازماندهی موجب سرازیر شدن نور به داخل و فراهم کردن دید آزاد به فضاهای موزه می شود.

اساس طراحی موزه بر قرار دادن شروع جهت نمایشگاه در بالاترین طبقه ساختمان (که یک رستوران با دید پانورما در آن واقع شده است) است. گلبرگ های شبدر سه برگی هر کدام مساحتی حدود 1100 مترمربع را در برمی گیرند.

برنامه های تدوین شده برای کل موزه به شکل فضاهای یک طبقه یا دو طبقه است تا توالی نمایش متفاوتی را به طور عمودی، در حرکت مارپیچی دوگانه توصیف کند. از این رو نمی توان کیفیت حرکت در این نمایشگاه را با سیالیت یکپارچه فضای نمایشگاهی موزه گوگنهایم نیویورک مقایسه کرد. به منظور ترکیب دو جهت نمایش موزه، استودیو UN مارپیچ دوبل را در یک صفحه شبدر سه برگی طراحی کرده است، که از ترکیب سه دایره متقاطع به وجود آمده اند.که فصل اشتراک آنها یک اتریوم سه گوش را تشکیل می دهد.

طبقات مدور حول آتریوم مرکزی چرخیده اند که به طور متناوب بصورت زوج و فرد تکرار می شوند. افراد ملاقات کننده خط لبه ساختمان را مانند یک ماشین زمان تعقیب می کنند که این جهت از یک دیوار شروع شده و سپس در سقف ادامه یافته و بعد تبدیل به فضا می شود.

به دلیل این که جهت تاریخی اتومبیل های مرسدس بنز اغلب با جهت دیگر تداخل پیدا می کند، برای تمایز آن در طی جهتها، گروه طراحی این جهت تاریخی را در فضای دو طبقه ای که از نور مصنوعی بهره مند است،در حالی که جهت دیگر شامل فضاهای یک طبقه ای با دیدهای پانوراما است، که به وسیله دیوارهای شیشه ای منحنی به وجود می آیند. بازدیدکنندگان به هنگام عبور از رمپ ها به دلیل زاویه موربی که رمپ ها دارند، به این نکته توجه می کنند که نقاط مناسب برای نمایش اتومبیل ها به یک دیگر نزدیک یا از هم دور می شوند.

ارزش این ساختمان همانند آرم و نشانه (Logo) برای تولیدکنندگان اتومبیل ضروری است. از سوی دیگر طرح میانی شبدر سه برگی، آرم سه گوش مرسدس بنز را به یاد می آورد. این موزه خاص، اهمیت خود را نه تنها به خاطر خلاقانه بودن سازه و طرح، بلکه به خاطر تغییر در نگرش به معماری این گونه ساختمان ها که به وسیله استودیو UN ارائه شد، به دست آورده است.

ساختمان در مجموع آن قدر به مجسمه شبیه است که تمایز بین اجزای معماری در آن بسیار مشکل است، به گفته وان برکل، سقف به آرامی به دیوار و سپس به کف تبدیل می شود. سازماندهی فضاهای بدون ستون با دهانه های 300 متری، فضای آزادی ایجاد می کند که نمایش وسایل نقلیه ای به بزرگی و سنگینی کامیون های سنگین آتش نشانی و اتوبوس امکان پذیر شود. به گفته وارنر سوبک مهندس سازه پروژه، دهانه های این ساختمان باری مشابه دهانه های پل های بزرگراه تحمل می کنند.

بن وار برکل

ساختمان مثل یک تندیس مبتکرانه دور شما پیچیده و چرخیده است. در یک آن، شما مردم و اشیا را می بینید و در آن دیگر هیچ نمی بینید.