نگاهی به مطالب ستون نویس های ترکیه، عبرت از زلزله - خیمه نیوز

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، ستون نویس های روزنامه های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به گوشه نویس یاد می شود٬ بخشی از فعالان رسانه ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت هایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می گذارد.

عبرت از زلزله

چانداش تولگا اشیک، روزنامه پستا

وقتی که به تصاویر شهر زلزله زده الاذیغ نگاه می کنی٬ در یک میدان بزرگ٬ چندین ساختمان را می بینی که حتی دیوارهایشان هم ترک نخورده و همه چیز سر جای خود باقی مانده است اما در چند متری آن ساختمان ها٬ یک ساختمان بزرگ٬ با خاک یکسان شده و حتی یک دیوار از آن باقی نمانده است. چرا؟

برای رسیدن به پاسخ این سؤال٬ لازم نیست حتماً معمار و دانشمند و زلزله شناس باشیم. کاملاً معین است که سازنده و مهندس و مدیر پروژه آن ساختمان در کار خود دزدی و فساد نموده و به دنبال استاندارد در بتن ریزی و استفاده از مصالح خوب و اسکلت بندی مقاوم نبوده اند.

خیلی ها از دولت ایراد می گیرند و می گویند این همه سال٬ دولت از مردم مالیات زلزله گرفت تا در مواقع حساس و ضروری به کار بیاید. آن پول ها چه شد و در کجا خرج شد؟

سوال دیگر این است: هزاران متر از اراضی مهم و حساس شهر٬ به این اختصاص پیدا نموده بود که در مواقع خطر و وقوع زلزله٬ مردم در آنجا جمع شوند اما شهرداری ها تمام این زمین ها را فروختند و جایی برای اجتماع مردم زلزله زده باقی نماند.

در هر دو مورد حق با سوال نمایندگان است و دولت باید به تمام این نقدها پاسخ دهد. اما واقعاً ما شهروندان هم باید سهم خطاهای خود را ببینیم و به این فکر کنیم که در مقام مهندس ناظر٬ مالک و صاحب خانه٬ در چه ساختمانی زندگی می کنیم.

جمهوری طرفداران

زلال کالکان دلن، روزنامه جمهوریت

لیاقت مهم نیست٬ معیار اصلی٬ این است که عضو یا طرفدار حزب عدالت و توسعه باشی.

شایستگی مهم نیست٬ کافی ست از ما باشی.

لیاقت وجود ندارد٬ همین که با رئیس باشی٬ کافی ست.

لیاقت چه اهمیتی دارد٬ مهم این است که از محجبه های محافظه کار آکپارتی باشی.

معیاری به نام شایستگی در کار نیست٬ کافی ست بگویند فلانی هم مذهبی است.

اصلاً کسی کاری به لیاقت ندارد٬ کافی ست از مخالفین همان نظام جمهوری باشی که در سال 1923 میلادی در ترکیه تأسیس شد.

نیازی به آموزش و علم و دانش نیست٬ کافی ست به جهالت بها بدهی.

کسی احترامی برای کار علمی قائل نیست٬ معیار٬ بی اعتبار جلوه دادن علم و دانش است.

حق کارگر و بازنشسته مهم نیست٬ آن چه اهمیت دارد٬ سندیکایی نبودن است.

دموکراسی مهم نیست٬ کافی ست در کنار حزب حاکم باشی.

همه این ها که برشمردم٬ گوشه ها و ابعادی از تابلوی بزرگ ترکیه در سال 2020 میلادی را نمایش می دهند.

کشوری که در آن٬ علم٬ آموزش و معاصر بودن در باتلاق فرو رفته و جهالت٬ بیکاری و فساد مالی٬ به اوج رسیده است. کشوری که مجرمین خطرناکی که به زنان و بچه ها تجاوز می نمایند٬ با احکام سبک و تخفیف در جزا روبه رو می شوند و نشانی از حکم بازدارنده و جزای سنگین نیست.

اینجا مجرمین را آزاد و بی گناهان را مجازات می نمایند و طبقه ثروتمند و مرفه جامعه٬ به راحتی طبقه فقیر و زیردست را له نموده و حقوق آنان را لگدمال می نماید.

اینجا٬ همان جایی است که دادرسی و جستجوی عدالت بسیار سخت است. رانت ها و گروه ها به راحتی فعالیت می نمایند و طریقت ها و جماعات دینی٬ در بسیاری از نهادها و ارگان های دولتی صاحب نفوذ هستند.

اینجا کشوری است که روسای دانشگاه هایش حد و مرزی در عوامگرایی نمی شناسند و دستگاه دیپلماسی کشور به طور مداوم خطاهای خود را تکرار نموده و اعتبار کشور را در محافل دیپلماتیک جهان٬ زیر سوال برده است.

در این کشور٬ کار به جایی رسیده که بسیاری از مردم نمی توانند هزینه گرمایش خانه خود را پرداخت نمایند و در سرما زندگی می نمایند و بعضی از بیکاران هم از بیچارگی و فقر دست به خودکشی می زنند و یکی از کشورهایی است که بیشترین روزنامه نگاران را روانه زندان نموده است. بنابراین باید اسم این کشور را گذاشت: ترکیه نوین. یعنی جمهوریت طرفداران!

در چنین شرایطی آیا حزب جمهوری خلق به عنوان مهم ترین حزب مخالف در این کشور٬ نمی خواهد با دین داران و محافظه کاران هم ارتباط برقرار نموده و حمایت آنان را به دست بیاورد؟

صفیه آیلا از لیبی تا ترکیه

برهان آیری، روزنامه ینی چاغ

یکی از خوانندگان تاریخ موسیقی ترکیه که نام و شهرت جاودانه ای از خود بر جای نهاده٬ صفیه آیلا است. آیا می دانستید او اصالتاً لیبیایی بوده و در دوران کودکی به ترکیه آمده است؟

صفیه آیلا در حالی که دختر خردسالی بود٬ همراه با خانواده به ترکیه آمد و صدای رسا و عجیب او در همان روز نخست ورود به استانبول٬ دقت همه را به سوی خود جلب کرد و به زودی آموزش خوانندگی را تحت نظر مهم ترین استادان آواز ترکی شروع کرد.

شهرت صدای زیبا و گیرای صفیه آیلا به گوش مصطفی کمال آتاتورک هم رسید و او نیز مستمع آواز زیبای آیلا شد و از او حمایت کرد.

حالا که یک بار دیگر موضوع لیبی در صدر خبرها و گفت وگوهای ما قرار گرفته٬ از یاد نبریم که یادگارها و خاطرات فراوانی از لیبی داریم.

یکی از مهم ترین این یادگارها این است که مصطفی کمال آتاتورک در لیبی در برابر ایتالیایی ها جنگیده و آنجا قرارگاه نظامی عثمانی بوده است.

لیبی را آسان از دست ندادیم و درگیری های بسیاری روی داد و اگر امروز هم به پرچم لیبی نگاه کنید٬ نقش هلال عثمانی را بر روی این پرچم خواهید دید. نه فقط در لیبی٬ بلکه در تونس و الجزایر هم نشانه ها و یادگارهای فراوانی از ما وجود دارد.